Արդեն մի քանի օր է, ինչ Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական և պատմության ֆակուլտետի ուսանողները դասադուլ են անում՝ պահանջելով կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականը: Նույն պահանջով նախարարության շենքի մոտ էլ նստադուլ են անում ՀՅԴ-ի երիտասարդական կառույցի ներկայացուցիչները:

Գիտնականները պերուական Անդերում բարձրլեռնային բնակավայր են հայտնաբերել, որն ավելի հին է, քան հանրահայտ Մաչու Պիկչուն

«Հրապարակը» գրել է. «ԵՊՀ-ն ալեկոծված է։ Երեկ առավոտ վաղ ռեկտորի ժպ Գեղամ Գևորգյանն իր մոտ է կանչել դեկաններին, «ինստրուկտաժ» արել․ «Էական չէ՝ ուսանողները դասի կգան, թե չէ, կարող եք ասել` չգան, բայց թող չմասնակցեն էդ միտինգին, մեր բուհից որևէ մեկը չպետք է մասնակցի»:

«Փաստ»-ի աղբյուրի փոխանցմամբ՝ վերջին քննարկումներում «Հայ Առաքելական եկեղեցու» պատմություն առարկան դպրոցներում դասավանդելու փոխզիջումային տարբերակ կարող է առաջարկվել առարկան ուսումնասիրելը ոչ թե «Հայոց պատմություն» առարկայի սահմաններում, այլ առանձին առարկայի տեսքով, որը կկոչվի «Կրոնի պատմություն» կամ «Կրոնագիտություն», ինչը նշանակում է, որ կուսումնասիրվի ոչ միայն Առաքելական եկեղեցու կամ քրիստոնեության պատմությունը, այլ նաև մյուս կրոններն ու դրանց պատմությունը:

«Հայ­ֆիլմ» նա­խա­ձեռ­նու­թյու­նը դար­ձել է «Հայ կի­նո­յի վե­րած­նունդ» ՀԿ: Նպա­տակն ու պա­հանջ­նե­րը նույնն են:

Հա­յաս­տա­նի նկա­րիչ­նե­րի միու­թյու­նում բաց­վել է «Հա­յաս­տա­նը չին նկա­րիչ­նե­րի, Չի­նաս­տա­նը` հայ նկա­րիչ­նե­րի աչ­քե­րով» խո­րա­գի­րը կրող ցու­ցա­հան­դես, ներ­կա­յաց­վել են հայ և չի­նա­ցի նկա­րիչ­նե­րի աշ­խա­տանք­նե­րը:

Ես այն մարդ­կան­ցից եմ, ո­րոնք Հան­րա­յին հե­ռուս­տա­տե­սու­թյուն չեն նա­յում: Եվ ոչ միայն վեր­ջին մե­կու­կես տա­րում, այլև այն ժա­մա­նակ­վա­նից, երբ սկ­սեց կոչ­վել Հան­րա­յին և վե­րած­վեց իշ­խա­նու­թյան սպա­սար­կուի ու քա­րոզ­չա­կան լծոր­դի: Սա­կայն երբ ի­մա­ցա, որ Հան­րա­յի­նը 4 մա­սից բաղ­կա­ցած շուրջ 2-ժա­մա­նոց հե­ռուս­տա­ֆիլմ է նկա­րա­հա­նել Կո­մի­տա­սի մա­սին, նա­յե­ցի տե­սագ­րու­թյու­նը. մի քա­նի ան­գամ:

Ի պաշ­տո­նե նա Երևա­նի քա­ղա­քա­յին խոր­հր­դի գոր­ծա­դիր կո­մի­տեի նա­խա­գահն էր, իր բնույ­թով քա­ղա­քագ­լուխ էր, Վա­նի և Դվի­նի, Ա­նիի ու Սի­սի ազն­վա­կան քա­ղա­քագ­լուխ­նե­րի հո­գեոր­դին։ Նա երևե­լի ե­րա­զող էր և անն­կուն կա­ռու­ցող։

Լու­րյեի էթ­նո-հո­գե­բա­նա­կան պրպ­տում­ներն ուղղ­ված են ան­գի­տակ­ցա­կա­նու­թյան ո­լոր­տի խոր շեր­տե­րին: ՈՒ­շադ­րու­թյուն է դարձ­վում ար­քե­տի­պի ման­րա­մաս­նե­րից մե­կին. «Ան­ցա­ծի մա­սին հի­շո­ղու­թյու­նը» հա­յե­րի գի­տակ­ցու­թյան կարևո­րա­գույն բա­ղադ­րիչ­նե­րից մեկն է:

Պարզ­վում է, որ ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյու­նում տար­բեր ծրագ­րե­րի դրա­մաշ­նոր­հա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հիմ­նա­կան «պա­տաս­խա­նա­տուն» փոխ­նա­խա­րար Արևիկ Ա­նա­փիո­սյանն է, ո­րին էլ վե­րա­պահ­ված է գնա­հա­տե­լու, թե ինչն է մշա­կու­թա­յին գլուխ­գոր­ծոց, ին­չը՝ ան­ճա­շա­կու­թյուն, հե­տամ­նա­ցու­թյուն։